PATROLOWANIE - MATERIAŁY Z www.specops.superhost.pl

Patrolowanie jest podstawowym zadaniem piechoty. Patrol jest podstawowym narzędziem jakim dysponuje dowódca do wykonania zadań. W najprostszej formie Patrol jest bezpiecznym sposobem przemieszczania się z punktu A do B w terenie gdzie jest możliwy kontakt z przeciwnikiem. Patrol może również stanowić część bardziej złożonych zadań jak na przykład „zasadzka” która składa się z patrolu na miejsce zasadzki, zasadzki właściwej i patrolu powrotnego po zakończeniu akcji.

Wyróżniamy następujące rodzaje patroli:

Patrol do kontaktu z przeciwnikiem
Patrol rozpoznawczy
Patrol stacjonarny

Technika poruszania się w terenie
Podczas działań operacyjnych na poziomie taktycznym, siła ognia nowoczesnej broni automatycznej weryfikuje wszelkie błędy popełnione przez żołnierzy. Poprawna technika przemieszczania się w terenie stanowi o bycie oddziału. Poruszanie się w terenie, lub patrolowanie jest umiejętnością która musi być opanowana przez poszczególnych członków oddziału na bardzo wysokim poziomie. Grupa żołnierzy przemieszczających się w terenie z użyciem poniższych technik, nazywana jest patrolem. Technika poruszania się w terenie składa się z umiejętności ustawiania stóp na podłożu, skrytości poruszania się, odstępem pomiędzy żołnierzami, skanowaniem sektorów ogniowych oraz wzajemnym ubezpieczeniem. Grupa żołnierzy stosujących te techniki, i poruszająca się w danym szyku, tworzy formacje patrolową.

Wszystkie opisane techniki jak i cała taktyka prowadzenia walki, nie jest szablonowym stereotypem. Płynnie zmienia się w zależności od dwóch podstawowych czynników:

TEREN i PRZECIWNIK

Ten uniwersalny modyfikator może być zastosowany do każdego aspektu prowadzenia operacji. Podczas patrolowania, zmieniające się warunki terenowe będą dyktować zmianę odstępu, formacji patrolowej itp. a prawdopodobieństwo kontaktu z przeciwnikiem jak i również jego uzbrojenie, liczebność i znana metoda działania dyktują opcje taktyczne dostępne dla dowódcy.

Drużyna składająca się z 7-10 żołnierzy (w tym podręczniku przyjęto model ADF gdzie drużyna składa się z 9 żołnierzy) jest najmniejszym elementem który porusza się w terenie w formacji patrolowej. D-ca drużyny, w oparciu o wspólne umiejętności każdego żołnierza musi kontrolować swoją drużynę. Kontrola odbywa się przede wszystkim za pomocą sygnałów patrolowych, poniżej. Ponadto głównym narzędziem kontroli jest rutyna patrolowa – każdy żołnierz wie gdzie znajduje się jego miejsce w formacji i co jest od niego oczekiwane, oraz uniwersalna zasada “rób to co ja robię”.

Jeżeli skaut się zatrzymuje, reszta drużyny również się zatrzymuje. W dobrze przeszkolonej drużynie, sprawnie przekazującej znaki patrolowe nie jest wymagany kontakt wzrokowy d-cy z każdym podwładnym.

Radiostacje, jeżeli są na stanie, powinny być używane jedynie w wyjątkowych wypadkach.

Wyróżniamy dwie techniki poruszania się w terenie:

Gdy kontakt jest wysoce prawdopodobny
Gdy kontakt jest pewny
Od momentu desantowania do momentu ekstrakcji, podczas działań wojennych, kontakt z przeciwnikiem w terenie jest wysoce prawdopodobny jako że aktualna pozycja wszystkich możliwych zagrożeń nie jest nigdy znana niezależnie od poziomu przeprowadzonego rozpoznania. Zatem patrol zawsze porusza się zakładając że kontakt z przeciwnikiem może w każdej chwili nastąpić. Technika ta ma na celu stworzenie optymalnych warunków do zniszczenia przeciwnika w razie kontaktu oraz dla przetrwania oddziału.

Prędkość Poruszania:
Jest wiele czynników które wpływają na prędkość poruszania patrolu w strefie operacyjnej.

Teren i roślinność
Czas przeznaczony na wykonanie zadania.
Operacje przeciwnika
Dzień/noc.
Warunki atmosferyczne.

Zachowanie ciszy jest kluczem do sukcesu patrolu. Z praktyka można się poruszać w terenie z dostateczna prędkością w prawie zupełniej ciszy.

Średnia prędkości poruszania patrolu to:

1.Teren Zamknięty – 1000m – 3000m na dzień

2. Teren Otwarty -- 3000m -- 10 000m na dzień

W zależności od aktywności przeciwnika patrol powinien zawsze poruszać się w tzw.: “skokach taktycznych”. W terenie zamkniętym i podczas bez księżycowych nocy, skoki nie powinny być dłuższe niż 50m.

Skok taktyczny to po prostu niewielki odcinek który przemierza patrol, po czym się zatrzymuje. Takie postoje należy robić w celu sprawdzania nawigacji, odpoczynku żołnierzy oraz prowadzenia nasłuchu. W terenie otwartym długość każdego skoku powinna wynosić do 300 metrów

CIEKAWE JAK TO W NASZYM WYKONANIU BĘDZIE WYGLĄDAĆ

[link widoczny dla zalogowanych]

My sex-blog Wink

[link widoczny dla zalogowanych]

Dołączył: 15 Mar 2007

Young Tina is f*cked in her tiny a*s!
[link widoczny dla zalogowanych]